ทำไมไปเรียนภาษาอังกฤษแล้วไม่ได้ผล ทั้งๆที่ยอ...

ทำไมไปเรียนภาษาอังกฤษแล้วไม่ได้ผล ทั้งๆที่ยอมเสียเงินแพงๆไปเรียนกลุ่มเล็กๆแล้วแท้ๆ?

เป็นอีกหนึ่งในคำถามที่ยู่ยี่ได้รับนะคะ และจากประสบการณ์ด้วย วันนี้เลยอยากจะมาเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ค่ะ

จากประสบการณ์การสอนพิเศษตามสถาบันต่างๆ (ที่จริงยู่ยี่เริ่มสอนภาษาอังกฤษตั้งแต่ม.5 เลยเจอนักเรียนมาหลายแบบพอควร) ที่เป็นการสอนอารมณ์แบบกลุ่มเล็ก 3-5 คน ซึ่งแน่นอนว่าต้องมีราคาแพง จากการสังเกตและประสบเองสามารถตอบคำถามที่ว่าทำไมเรียนแล้วไม่เก่งสักที คือ

"การไม่ยอมรับในการไม่รู้ของตัวเอง"

คืออะไรล่ะ?

แน่นอนเวลาเรียนภาษาอังกฤษกลุ่มเล็กๆแบบนี้ ต้องมีการสอบวัดระดับภาษาว่าเราจะได้ระดับไหน ซึ่งมันเป็นผลดีต่อตัวคนเรียนที่ได้เรียนไปตามระดับความรู้ของตัวเองเพราะจะได้เรียนปูพื้นฐานในสิ่งที่เราไม่รู้และอุดในสิ่งที่เรารู้แต่อาจจะลืมๆบ้าง แต่จากประสบการณ์ของยู่ยี่คือ น้องม.ปลายที่สอบวัดระดับได้มาอยู่ห้องน้องม.ต้น หรือไม่ก็น้องประถม "เกิดความอาย" เพราะคิดว่าตัวเองอยู่ม.ปลาย ทำไมต้องมาเรียนกับเด็กด้วย เลยจะขอย้ายไปเรียนกับม.ปลายด้วยกัน ทั้งๆที่รู้จากการสอบน้องเลยว่าน้องพื้นฐานไม่มี มีความรู้เพียงชั้นเริ่มต้นเท่านั้น การข้ามไปเรียนกับม.ปลายที่มีระดับความรู้พื้นฐานที่แน่นแล้ว จะทำให้น้องเขาไม่ได้อะไรเลย ตามไม่ทัน เกิดความท้อ ไม่อยากเรียน แล้วก็เสียเงินฟรี

อย่างที่ยู่ยี่ย้ำกับเพื่อนเสมอว่า
"ภาษาอังกฤษไม่มีระดับชั้น" ไม่มีว่า เนี่ยเรียนม.1 ก็ต้องเรียนของม.1 (เด็กมหาลัยบางคนให้ทำข้อสอบของมอต้น ทำไม่ได้มีเยอะมากกกก) เพราะฉะนั้นภาษาอังกฤษมันมีแค่ระดับความรู้เท่านั้น(ชั้นเริ่มต้น ชั่นกลาง ชั้นสูง ไรแบบนี้ เพราะคิดดูไม่ว่าระดับไหนเปิดมาแกรมม่ามันก็เหมือนๆกัน อาจจะซับซ้อนมากขึ้นเฉยๆ ศัพท์ยากขึ้น) และควรเลือกให้เหมาะกับความรู้ที่ตัวเองมี อย่าหลอกตัวเอง อย่าเลือกคอสระดับสูงกว่าความรู้ตัวเองเพียงเพราะอายเพื่อนถ้าเรียนคอสต่ำกว่า เพราะจะทำให้ไม่ได้อะไรเลย เสียเงินฟรีป่าวๆ

คิดเสมอนะคะ ถ้าพื้นฐานเราแน่นซะอย่าง เอาไปต่อยอดแค่ไหนก็ได้
"อย่าอาย" นะคะ

เพราะฉะนั้นบางทีสมัครคอสเรียนไป แล้วมองไปรอบข้างแล้วมีแต่เด็กน้อยรอบตัว ก็อย่าอายค่ะ (เพราะต้องยอมรับเด็กสมัยนี้ฉลาดจิงๆ 555)

จ่ายเงินไปแล้ว ต้องเอาให้มันคุ้มค่ากะเงินที่เสียไปเนอะ อย่างที่แม่ยู่ยี่ชอบพูด
"ดูดความรู้"มาให้ได้เยอะๆนะลูก 555

เลิฟ
ยู่ยี่

---